Wiara i wierzenie

„Wiara jest przyjęciem przez łaskę prawdy objawionej” (powiedziane w deklaracji Dominus Iesus nr 7). Wierzenie zaś nie jest odłączne od wiary. Wierzenie to sama czynność wiary. Doświadczenia, przemyślenia, różne rodzaje mądrości i pobożności wypływają z wiary i są skutkiem przyjęcia przez łaskę prawdy objawionej, czyli prawdy, jaka objawia się w jednym, prawdziwym Słowie. Wszystkie rodzaje mądrości i pobożności są łaską. To dzięki nim przyjmuje się prawdę objawioną. Bez tych różnych doświadczeń religijnych wiara nie miałaby mocy. Wygasłaby bez łaski przejawiającej się w różnych rodzajach mądrości i pobożności. Nie można więc lekceważyć wszystkich różnorodnych religijnych doświadczeń, skoro pozwalają one wierzyć – skoro dają sercu człowieka przyzwolenie dla Boga, który się objawia. Jedyny przemawia w Trójcy właśnie przez serca. Bóg daje się poznać człowiekowi w jego ludzkim doświadczeniu. On chce być poznany – poznany w swej niezmierzoności – niezmierzoności swej miłości.