Skarby Ducha

Jest tak wiele cennych rzeczy, które nas łączą! I jeśli rzeczywiście wierzymy w wolne i hojne działanie Ducha, ileż możemy się nauczyć od innych! Nie chodzi tylko o otrzymanie informacji o drugich, by ich lepiej poznać, ale o zebranie tego, co zasiał w nich Duch, jako dar również dla nas.

Papież Franciszek, Evangelii gaudium 246

Por. Określenie jedności.

Szczera przyjaźń

W przyjaźni nie ma „odwdzięczania się”; jest wymiana myśli, pragnień i dzielenie się wszystkim, co przeżywamy, w tym też i bólem, zmartwieniami, trudnościami. Im szersza płaszczyzna wspólnych zainteresowań, wspólnoty odczuwania, wspólnoty miłowania, tym przyjaźń głębsza, pełniejsza.

Słowo Boże dane przez Annę, Boże wychowanie, cz. 2: 31 X 1987 r.

Widzenie Waleriana

Nagle pojawił się przed nim starzec ubrany w szaty białe jak śnieg, trzymający w rękach tabliczkę wypisaną złotymi literami. Gdy Walerian to zobaczył, ogłupiał i padając na ziemię, stał się jakby martwy. Wtedy starzec postawił go, mówiąc: „Czytaj, o synu, treść tej księgi, abyś miał godność być oczyszczonym i widział anioła, którego widzenie obiecała tobie żarliwie, z ochotną duszą, dziewica Cecylia. Wtedy Walerian z zastygłymi oczami zaczął to czytać. Takie zaś było pismo, które było na tabliczce:

Jeden Bóg,

jedna wiara,

jeden chrzest;

jeden Bóg i Ojciec wszystkiego,

który jest nad wszystkim i we wszystkim.

Amen.

Z żywota św. Cecylii, męczennicy (III w.); Symeon Metaphrastes, Vita sanctorum (Żywoty świętych). Mensis November, PG 116, Vita S. Cæciliæ et soc., IV, s. 165. Przekład z łacińskiego: Jakub Szukalski.

Pojednanie bez czynienia różnic

Przyszłam do was wszystkich prosić o pojednanie się z Bogiem i wzajemnie ze sobą i o to, abyście nie robili więcej różnic między sobą, «albowiem każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony» [Rz 10,13].

Słowa Wszechświętej (Panaija), Matki Bożej, dane przez Vassulę Ryden, Prawdziwe Życie w Bogu. Zeszyty 46-90, z. 69: 6-8.12.93, Vox Domini, Katowice 1998, s. 414.

Środek i źródło jedności

Szlak nawrócenia serc jest wyznaczany rytmem miłości, która zwraca się równocześnie do Boga i do braci: do wszystkich braci, również do tych, którzy nie są w pełnej komunii z nami. Miłość ożywia pragnienie jedności nawet w tych, którzy nigdy nie dostrzegali jej potrzeby. Miłość tworzy komunię osób i Wspólnot. Jeśli się miłujemy, staramy się pogłębić naszą komunię i czynić ją coraz doskonalszą. Miłość zwraca się do Boga jako najdoskonalszego źródła komunii — która jest jednością Ojca, Syna i Ducha Świętego — aby z tego Źródła czerpać moc tworzenia komunii pomiędzy ludźmi i Wspólnotami lub odtwarzania jej pomiędzy jeszcze rozdzielonymi chrześcijanami. Miłość jest najgłębszym, życiodajnym nurtem procesu zjednoczenia.

św. Jan Paweł II, Ut unum sint 21

W bliskości

Jak w jednym ogniu odczuwamy blask i ciepło jako dwie cechy współistniejące, nie dające się rozdzielić, ciepło jednak dociera tylko do tego, co jest w pobliżu, światło zaś rozprasza się dalej i szerzej – tak samo potęga myśli, która znajduje się w mądrości, rozpala to, co bliskie, a więc rozumne dusze. Przedmiotów fizycznych, które są bardziej oddalone, nie dotyka żar mądrości. Rozjaśnia je światło liczb.

Św. Augustyn, O wolnej woli 2, XI, 32, przekł. A. Trombala.

Jedno widzenie

Czy więc jedna prawda, którą widzimy obaj, każdy własnym umysłem, nie jest wspólna dla nas obu?

Naturalnie, że jest.

(…)

Nie możemy także zaprzeczyć, że ta prawda jest jedna i da się oglądać wspólnie wszystkim, którzy ją znają, choć każdy widzi ją swoim umysłem, a nie moim ani twoim, ani kogokolwiek drugiego.

Św. Augustyn, O wolnej woli 2, X, 28, przekł. A. Trombala. 

Jedność i liczby

Odkąd wiem, że ciało nie jest jednością, wiem również, czym jest jedność. Przecież nie mając jedności, nie mógłbym naliczyć w ciałach wielu części. Gdziekolwiek zaś poznaję jedność, na pewno nie poznaję jej przez zmysł cielesny, gdyż przez zmysł cielesny poznaję tylko ciało, a ono, jak dowodzimy, nie jest prawdziwą i absolutną jednością. Następnie, jeżeli nie poznaliśmy zmysłem cielesnym jedności, nie poznaliśmy nim żadnej liczby, przynajmniej z tych liczb, które widzimy umysłem. Nie ma bowiem między nimi żadnej, która by nie otrzymała swojej nazwy od ilości zawartych w niej jednostek, a poznanie jednostki nie odbywa się przy pomocy zmysłów cielesnych. Przecież połowa najmniejszego nawet ciała, tworząca z drugą połową jego całość, sama ma swoją połowę. A więc te dwie części ciała same nie są prostymi jednościami. Tamta zaś liczba, zwana dwójką, dwa razy zawiera w sobie niepodzielną jedność. Dlatego jej połowa, czyli to właśnie, co jest prostą jednością, nie może mieć znowu połowy, czy jednej trzeciej, czy jakiejkolwiek części, ponieważ jest niezłożone i prawdziwie jedno.

Św. Augustyn, O wolnej woli 2, VIII, 22, przekł. A. Trombala.

Owoce

Każdy z nas jest owocem myśli Bożej. Każdy z nas jest chciany, każdy jest kochany, każdy jest niezbędny.

Benedykt XVI, Homilia podczas Mszy św. z okazji inauguracji pontyfikatu (24 kwietnia 2005): AAS 97 (2005), 711; L’Osservatore Romano, wyd. polskie, n. 6/2005, s. 12.

Pasterstwo

Wspólnota, «my» pasterzy należy do istoty bycia pasterzami,

ponieważ owczarnia jest tylko jedna.

Z homilii papieża Benedykta XVI, 29 czerwca 2008.

Źródło: Opoka.

Religia – uprawa wiary

Duchowość religii jest zawsze ponad religiami, ale musimy pamiętać, że ta duchowość wzrasta zawsze na pewnej ziemi, w pewnym środowisku, które jest czysto religijne. Religia, dobre obyczaje są konieczne dla wzrostu prawdziwej duchowości. Religia jest zatem sposobem, w jaki Bóg uprawia naszą wiarę.

Po angielsku:
Spirituality of religions is always above religions but we must remember that this spirituality is always growing on a certain ground, in a certain environment which is clearly religious. Religion, good customs are necessary for growth of true spirituality. So religion is a way God cultivates our faith.

Nieskrępowany

Bóg wszechmocny, Bóg natury, wyższy nad wszystkie twory,
Wstaje z grobu, kruszy mury, nie zna żadnej zapory.

Z pieśni kościelnej Otrzyjcie już łzy płaczący...

Wspólność w wierze i nadziei

Człowiek wierząc w nieśmiertelność duszy, dba o nią za życia i ma nadzieję na lepsze życie po śmierci. Czy jest to chrześcijanin, czy buddysta, ta wiara i postawa jest w nim żywa – wiara w nieśmiertelność duszy i nadzieja na lepsze życie po śmierci. Wszystko to skłania do poszukiwania mądrości i rozwijania cnót.

Jedno brzmienie

W waszej jednomyślności i współgrającej miłości brzmi Jezus Chrystus. Utwórzcie więc, ludzie, chór, abyście będąc współgrającymi w jednomyślności, odbierając barwę Bożą w jedności, śpiewali Ojcu jednym głosem przez Jezusa Chrystusa, ażeby przez wasze czyny usłyszał was i rozpoznał, że jesteście członkami Jego Syna. Pożyteczne więc, abyście byli w nienaruszonej jedności, tak abyście zawsze towarzyszyli Bogu.

Św. Ignacy Antiocheński, „Προς Εφεσιους Ιγνατιος” IV (Do Efezjan Ignacy) w Patres Apostolici vol. I (wyd. Franciscus Xaverius Funk), Tybinga 1901, s. 216. Przekład własny z języka greckiego.

Względne prawdy

Prawda jest jedna,

ale różne jej odblaski.

Każdy ma prawdę w pewnym sensie,

ale nie każdy w zupełności.

Dialog międzyreligijny

Mamy nie wdawać się w rozmowę z wrogiem duszy (z szatanem), ale to nie oznacza, aby nie wdawać się w rozmowę w ogóle z kimś obcym, takim jak na przykład człowiek innego wyznania. Obcy ludzie także mają swój święty cel – pewne dobro, do którego zmierzają. Naszym zadaniem jest przekonać się, co wspólnego mamy ze sobą, aby pomóc sobie wzajemnie na drodze do Dobra. Dlatego dialog międzyreligijny jest sprawą nie bez znaczenia.

Człowiek ponad myślami

Człowiek przerasta filozofię i wszelkie sposoby myślenia. Zatem mimo że różne filozofie pozostają ze sobą w sprzeczności na płaszczyźnie myślowej i językowej, to w człowieku mogą być pogodzone. Bo człowiek jest skarbnicą zdolną połączyć w sobie wszystkie możliwe sprzeczności. Człowiek to droga do jedności. Zobacz, jak dziwnym sposobem łączy on w sobie Boga i szatana, niebo i piekło. Żadna filozofia, żadne myślenie, nie może tego opisać, określić, uzasadnić, bo wykracza to zupełnie poza zdolności umysłu. Miłość wyjaśnia tę tajemnicę, umysł może tu zaledwie zamilknąć i spocząć.

Krew i Woda – Jedna Osoba

„O Krwi i Wodo, któraś wytrysnęła z Serca Jezusowego jako zdrój miłosierdzia dla nas, ufam Tobie” (Dzienniczek 84; 187; 309).

Krew i Woda w modlitwie św. Faustyny ma znaczenie osobowe. Siostra zwraca się do Nich jako do jednej osoby: „ufam Tobie”. Nie mówi „ufam Wam”, „ufam Im”, ani „ufam Temu”, ale „ufam Tobie”. W Krwi i Wodzie objawia nam się Jezus.

Trzej świadkowie

Jezus Chrystus jest Tym, który przyszedł przez wodę i krew, i Ducha, nie tylko w wodzie, lecz w wodzie i we krwi. Duch daje świadectwo, bo Duch jest prawdą. Trzej bowiem dają świadectwo: Duch, woda i krew, a ci trzej w jedno się łączą.

Pierwszy list św. Jana 5,6-8

Ekumenizm krwi

Krew naszych chrześcijańskich braci jest świadectwem, które krzyczy. Nieważne, czy są to katolicy, prawosławni, koptowie, czy luteranie. To chrześcijanie! A krew jest ta sama. Krew wyznaje Chrystusa. Wspominając tych braci, którzy zmarli tylko przez to, że wyznawali Chrystusa, proszę, abyśmy zachęcali jedni drugich do pójścia naprzód z tym ekumenizmem, który daje nam siłę – ekumenizmem krwi. Męczennicy są wśród wszystkich chrześcijan. Módlmy się jedni za drugich.

Przemówienie papieża Franciszka nawiązujące do męczeństwa chrześcijan egipskich, 16 lutego 2015. Przekład z języka włoskiego: Jakub Szukalski (źródło:
http://press.vatican.va/content/salastampa/en/bollettino/pubblico/2015/02/16/0122/00270.html).