Kościół

Msza to spotkanie Boga i ludzi.

Kościół to miejsce spotkania Boga i ludzi.

Kościół jest sercem.

Kościół jest też ciałem, bo ciało skrywa serce.

Kościół jest wyznawcą.

Kościół jest też budowlą, bo wyznawcy spotykają się w budowli.

Kościół jest człowiekiem, bo człowiek nosi w sobie ziarno Boskości.

Kościół jest też światem, bo człowiek świat zamieszkuje.

Kościół jest życiem.

Kościół jest też niebem, bo niebo jest źródłem życia i życie otacza.

Oto dziewięć kościołów.

Eucharystia

Eucharystia, eucharystia.

Czym jest eucharystia?

Eucharystia to modlitwa i ofiara.

To miłosne mówienie

i miłosne działanie.

Eucharystia – dziękczynienie, wdzięczność –

oznacza miłosierdzie –

duchowe wysławianie

i duchową pracę.

Takie jest znaczenie eucharystii.

Prawda zniżona dla wszystkich

   Najeźdźcy, Panie, splądrowali Twój dom. Cudzoziemcy przyszli i zagrabili Twoją ziemię. O, my nieuważni, nie upilnowaliśmy Twego daru dla nas. Nie doceniliśmy skarbu, jaki od Ciebie mamy. Więc obce języki do nas przyszły z ziem dalekich i ziem nieznajomych. Cóż począć mamy w całej naszej nędzy? Zasłużyliśmy na to, pogardziliśmy Twoim darem. Wołać tylko możemy: „Zmiłuj się nad nami! Przebacz naszą ślepotę i przyjdź ze swoim światłem. Pozwól nam przejrzeć na nowo i wykryć kryjówki lisów. Nie daj nas na pastwę ślepej niedorzeczności. Daj światło mądrości i uwolnij od błędu”.

   Cudzoziemiec do nas przyszedł ze swą kłamliwą dobrocią. Język jego sam go zdradził, bo nie mówił po ludzku. On ma dobro, ale swoje. Nie chce się nim dzielić. Sam się chwali i pyszni mądrością. Patrzy w siebie i się cieszy. Mówi: „podziwiajcie”. Urzeczeni jego pięknem, patrzą biedni i przychodzą do stóp jego, by usłyszeć słowo. Ale to słowo jest dla niego, tylko jemu jest wiadome. Mówi tobie, słyszysz, ale pojąć nie możesz. Nie pojmujesz i nie pojmiesz, bo te słowa nie dla ciebie. Z ducha samolubstwa wyszły, nie zrozumiesz nigdy. Co dla siebie, to już nie dla ciebie. Rozpoznaj to jasno. Bierz mądrość z tego słowa, które świeci wszystkim. Słowo prawdy zniża się do ciebie i nie myśli nic o sobie. Słowo prawdy daje ci się poznać przez twój własny język. Ono zawsze jest dostępne wszystkim. To prawda oczywista.

O powiedzeniu „Jezus – tak; Kościół – nie!”

   Są osoby, które przyznają się do wiary w Jezusa, ale nie do wiary w Jego Kościół. Pokazują one tylko smutną rzeczywistość, gdzie Kościół przestaje być właściwym odbiciem swego Pana. Takie osoby zdolne są uwierzyć Jezusowi, ale nie potrafią ujrzeć Go w Kościele. Jeśli Kościół staje się zepsuty i niepodobny do Chrystusa, wiara w bóstwo i człowieczeństwo Jezusa z pominięciem Kościoła okazuje się możliwa. Kiedy Kościół przestaje być Wcielonym Słowem, traci swą ochronę i nie jest już więcej silnym warownym miastem, którego murami obronnymi jest Odkupiciel.
   To też ludzie małej wiary nie są w stanie uwierzyć w Kościół upodlony, nie idący za swym wzorem. Tylko ci, u których wiara jest dojrzała, są w stanie ujrzeć w tym Kościele upodlonego Boga.

„Niewielu, bardzo niewielu, w zabitym Człowieku rozpozna Mesjasza. Niewielu rozpozna w Nim prawdziwego Mesjasza, właśnie dlatego, że zostanie zabity, jak widzieli to prorocy. Chciałbym, dla dobra Moich przyjaciół, żeby kiedy jest jeszcze dzień, oni umieli Mnie zobaczyć i rozpoznać, aby móc Mnie rozpoznać i widzieć nawet w oszpeceniu i w ciemnościach godziny świata” – słowa Jezusa w Poemacie Boga-Człowieka V, 21. Józef z Arymatei oraz Nikodem powiadamiają Jezusa o wydarzeniach w Judei (Vox Domini, Katowice 2000, s. 189-190).

Obraz Jezusa

namalowany przez Vassulę Ryden

Ohyda spustoszenia

Ci, którzy mieli być ubodzy, okazali się być bogaczami.

Tam, gdzie miał być pokój i dobro, okazała się być wojna i zło.

Niepełne objawienie

Wszystko zostało objawione w Synu, ale nie wszystko zobaczone. Dlatego Syn powiedział, że Duch przyjdzie i nauczy wszystkiego. Dotąd jeszcze tego nie zobaczyliśmy.

Niedoskonały kościół ziemski

   Sam Kościół Chrystusowy nie jest doskonały na ziemi. Dlatego nie może wymagać tej doskonałości od innych kościołów i wspólnot. Nie ma też rościć sobie prawa, by uważać się za wyższy i lepszy od innych tylko dlatego, że należy do Chrystusa. Sam Chrystus był sługą innych i uniżył siebie aż do haniebnej śmierci, a ze swoim Słowem szedł do bezbożników.

   Ponieważ my sami jako Kościół Chrystusowy nie jesteśmy doskonali, nie możemy się uważać za doskonalszych od innych kościołów i wspólnot tylko przez to, że jesteśmy wybrani. Sami bowiem podlegamy niedoskonałości, jakiej podlegają inne wspólnoty. Nie mamy więc prawa uznawać się za lepszych, czy doskonalszych. Podlegamy przecież tej samej niedoskonałości. Teraz jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze nie okazało się kim będziemy (1 J 3, 2).

   Naród żydowski uważał się za naród wybrany, bo sam Bóg rzeczywiście go wybrał, a jednak ten sam naród okazał się gorszy od wszelkich innych, kiedy ukrzyżował najdroższego Syna Bożego. Dlatego my, Kościół Chrystusowy, nie możemy popaść w podobną pychę i uważać się za lepszych od innych wyznań, kościołów i wspólnot, bo jeszcze nie poświadczyliśmy w pełni, że jesteśmy rzeczywiście Chrystusowi. Ci, którzy nazywają się Kościołem Chrystusowym mogą w istocie okazać się zdrajcami samego Chrystusa.

   Dlatego my sami się nie nazywajmy, niech sam Bóg nas nazwie. To jest znamię prawdziwego chrześcijanina – oddanie wszystkiego w ręce Boga. Gdy siadamy do stołu, nie zajmujmy pierwszego miejsca, bo pan domu przyjdzie i może przesadzić nas do tyłu, a wtedy będziemy się wstydzić. Każdy kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony (Łk 14, 7-11).

„Niech inny cię chwali – nie twoje wargi,

       ktoś obcy, a nie twoje usta” (Prz 27, 2).

Msza z pokornym ojcem Pio

Imię i naznaczenie

Posiadanie imienia wiąże się z naznaczeniem. Posiadacz imienia to Naznaczony, Chrystus. Bóg ma znaczenie, więc jest Chrystusem. Bóg jest pierwszym Chrystusem. On, ponieważ ma pełną władzę, może też nadać znaczenie tym bytom, które od Niego odeszły. On z wszystkiego może uczynić Chrystusów. Dlatego mocen jest Bóg nawet z kamieni zrodzić Synów Bożych.

       Posiadacz imienia
       to posiadacz znaczenia – 
       Naznaczony – 
       Bóg w Trójcy jedyny.

       Ma znaczenie,
       więc może też je oddać
       i nadać znaczenie 
       temu, co go nie ma.

       Bóg wyzuty ze swojej godności

       wskazuje na prawdziwe znaczenie, 
       wiecznie trwałe.

       Prawdziwy Naznaczony
       nie obawia się utracić
       swego znaczenia w świecie.
       Bo wie, że nawet jeśli je straci,
       to odzyska je w niebie.
       Zniknie tylko to, co ziemskie i przemijające,
       ale dzięki temu zajaśnieje 
       to, co niebiańskie i trwające.

       Całe mnóstwo naznaczonych –
       znaczenia bez znaczenia. 
       One pokazują niebo
       przechodzące określenia.

       Bądź naznaczonym, 
       znajdź znaczenie, 
       stań się znaczeniem
       i strać znaczenie,
       a pokażesz znaczenie ponad znaczeniami –
       jedynego Prawdziwego Boga – 
       Twórcę Wszystkich Znaczeń.

       „On liczbę gwiazd oznacza,
        wszystkie je woła po imieniu” (Ps 147, 4).

       „Bo stworzenie z upragnieniem oczekuje 
       objawienia się synów Bożych” (Rz 8, 19).