A
zatem proszę was, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście dali
ciała swoje na ofiarę żywą, świętą, Bogu miłą, jako wyraz
waszej rozumnej służby Bożej. Nie bierzcie więc wzoru z tego
świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście
umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu miłe
i co doskonałe.
Mocą
bowiem łaski, jaka została mi dana, mówię każdemu z was: Niech
nikt nie ma o sobie wyższego mniemania, niż należy, lecz niech
sądzi o sobie trzeźwo – według miary, jaką Bóg każdemu w
wierze wyznaczył. Jak bowiem w jednym ciele mamy wiele członków, a
nie wszystkie członki spełniają tę samą czynność – podobnie
wszyscy razem tworzymy jedno ciało w Chrystusie, a każdy z osobna
jesteśmy nawzajem dla siebie członkami. Mamy zaś według
udzielonej nam łaski różne dary: bądź dar proroctwa – [aby go
stosować] zgodnie z wiarą; bądź to urząd diakona – dla
wykonywania czynności diakońskich; bądź urząd nauczyciela –
dla wypełniania czynności nauczycielskich; bądź dar upominania –
dla karcenia. Kto zajmuje się rozdawaniem, [niech to czyni] ze
szczodrobliwością; kto jest przełożonym, [niech działa] z
gorliwością; kto pełni uczynki miłosierdzia, [niech to czyni]
ochoczo.
Miłość
niech będzie bez obłudy. Miejcie wstręt do złego, podążajcie za
dobrem. W miłości braterskiej nawzajem bądźcie sobie życzliwi. W
okazywaniu czci jedni drugich wyprzedzajcie. Nie opuszczajcie się w
gorliwości. Bądźcie płomiennego ducha. Pełnijcie służbę Panu.
Weselcie się nadzieją. W ucisku bądźcie cierpliwi, w modlitwie –
wytrwali. Zaradzajcie potrzebom świętych. Przestrzegajcie
gościnności.
Błogosławcie
tych, którzy was prześladują. Błogosławcie, a nie złorzeczcie.
Weselcie się z tymi, którzy się weselą, płaczcie z tymi, którzy
płaczą. Bądźcie między sobą jednomyślni. Nie gońcie za
wielkością, lecz niech was pociąga to, co pokorne. Nie uważajcie
sami siebie za mądrych.
Nikomu
złem za zło nie odpłacajcie. Starajcie się
dobrze czynić wszystkim ludziom. Jeżeli to
jest możliwe, o ile to od was zależy, żyjcie w zgodzie ze
wszystkimi ludźmi. Umiłowani, nie wymierzajcie sami sobie
sprawiedliwości, lecz pozostawcie to pomście [Bożej]. Napisano
bowiem: Do Mnie należy pomsta. Ja wymierzę
zapłatę – mówi Pan – ale: Jeżeli
nieprzyjaciel twój cierpi głód – nakarm go. Jeżeli pragnie –
napój go. Tak bowiem czyniąc, węgle żarzące zgromadzisz nad jego
głową.
Nie
daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj.
Z
Listu do Rzymian św.
Pawła, rozdział 12 (przekład z wydania piątego Biblii
Tysiąclecia: Ks. Felicjan Kłoniecki).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz