Porada Ducha

Duch zaś ogłosił, mówiąc tak: Nie czyńcie niczego bez biskupa, strzeżcie waszego ciała jak Bożej świątyni, kochajcie jedność, unikajcie podziałów, bądźcie naśladowcami Jezusa Chrystusa, jak i On swojego Ojca.

Św. Ignacy Antiocheński, Φιλαδελφευσιν (Filadelfijczykom) 7; PG 5, s. 704. Przekład tych zdań z języka greckiego: Jakub Szukalski.

Nieporuszone

Dla słońca nie ma wschodu i zachodu.

Jest zawsze u siebie.

Jedność z Bogiem, jedność z duchowieństwem

Jak więc Pan nie czynił niczego bez Ojca, będąc razem, ani przez siebie, ani przez apostołów, tak też i wy nie róbcie niczego bez biskupa i prezbiterów. Ani też nie próbujcie tego, co wam samym wydaje się rozsądne. Ale zamiast tego jedna modlitwa, jedno błaganie, jedna myśl, jedna nadzieja, w miłości, w nieskażonej radości, jaką jest Jezus Chrystus, od którego nic lepszego nie ma. Wszyscy więc uciekajcie się do Boga jak do jednej świątyni, do jednego ołtarza jak do jednego Jezusa Chrystusa, który pochodzi od jednego Ojca i w jednym jest i pójdzie.

Św. Ignacy Antiocheński, Μαγνησιευσιν 7 (Magnezjanom); PG 5, s. 668. Przekład tych zdań z języka greckiego: Jakub Szukalski.

Sprawność

Wzywam was do szerzenia tych moich słów, które mówią o miłości powszechnej, o wspólnocie, o wzajemnej pomocy, o dążeniu ku jedności i przebaczaniu. Uczcie się zwłaszcza przebaczania waszym nieprzyjaciołom, bo dopiero ta umiejętność uczyni was zdatnymi do służby Mnie. Wyrozumiałość, przebaczanie win, podbijanie serca nieprzyjaciół i czynienie z nich przyjaciół własnych jest dla Mnie dowodem waszej sprawności duchowej. Mówcie o tym, pragnijcie tego i ćwiczcie się, szukając w każdej sytuacji spraw łączących was z waszym rozmówcą. Szukajcie płaszczyzny, na której możecie się zrozumieć. Wy przecież taką macie: jest nią miłość Ojczyzny.

Słowo Boże dane przez Annę, Boże wychowanie, cz. 2, 11 V 1988 r.

Schadzki

Dbajcie więc o to, aby często się schodzić na podziękę Bogu i na chwałę. Bo gdy często na tym jesteście, poskramiacie siły szatana, a jednomyślnością waszej wiary niszczone jest jego zniszczenie. Nic nie jest cenniejsze od pokoju, przez który udaremniona jest wszelka wojna niebiańska i ziemska.

św. Ignacy Antiocheński, Προς Εφεσίους 13 (Do Efezjan); PG 5, s. 655. Przekład tych zdań z języka greckiego: Jakub Szukalski.

Nieobcy

Nic nie jest tak obce Kościołowi Jezusa Chrystusa jak rozdział. Nic tak nie szkodzi jego życiu, jak ucieczka jego członków na odosobnioną pustynię albo ich egoizm, albo wreszcie troska jedynie o korzyść własnej wspólnoty. Takie skłonności prowadzą oczywiście każdą wspólnotę chrześcijańską, jakakolwiek by była, do zamknięcia się w sobie. Kościół święty, nasza Matka, „Matka wszystkich narodów, wszystkich ludów i poszczególnych ludzi, nigdzie na świecie nie jest obcy. Żyje on – albo przynajmniej z samej swej istoty powinien żyć – wśród wszystkich ludów”.¹⁴

14 AAS 38 (1946) 18.

Pius XII, Fidei donum, 21 kwietnia 1957

Konieczne

Jednego trzeba.

  

Jezus (Łk 10,41)

Mój dom

Dom mój będzie nazwany domem modlitwy dla wszystkich narodów.

Jestem (Księga Izajasza 56,7)

Nieosobiście istotne

Troje są jednem, nie jednym.

Tertulian, Adversus Praxeam liber (Księga przeciw Prakseasowi) 25, PL 2, Migne, s. 188; przekład tego zdania z łacińskiego: Jakub Szukalski

Jedność z Jezusem

Mówimy o jedności, ale czy ją rozumiemy? Dla chrześcijanina podstawa to jedność z Chrystusem. Ale na czym ona się zasadza? Jak być z Nim w jedności? Przez strukturę? Przez papieża? Przez przyjęcie doktryny? To pomocne, ale nie istota jedności. Być z Chrystusem w jedności to zrobić z własnego życia Chrystusa – stawać się takim jak On – a to odbywa się przez życie Jego słowem i wykonywanie tych czynów, które On sam czynił – czynów Miłości, wszelakich – ściśle takich jak Jezusa i rozwiniętych dzięki ciągle spływającej łasce. Tutaj struktury, papieże, doktryny nie mają nic do powiedzenia. Ta jedność zakładana jest w sercu. Ma do niej dostęp każdy, niezależnie od opcji. Jak szczęśliwie! Jedność z Jezusem jest poza układami. Wszyscy chrześcijanie, bądźmy sercami w jedności z Jezusem. Takiej jedności On pragnie. Kościoły, staniecie się Jednem, gdy sercami i życiem pojednacie się z Jezusem.

Nieosobiste

Nie można się zamknąć i powiedzieć: tylko mi zostało dane objawienie, tylko my, chrześcijanie zostaliśmy obdarzeni. Zostaliśmy rzeczywiście obdarzeni poznaniem Jezusa Ukrzyżowanego, ale nie myślmy, że jesteśmy przez to jakoś bardziej obdarzeni objawieniami mocy Bożej, bo ona udziela się wszystkim bez wyjątku, i to w zaskakujący sposób. Weźmy na przykład pobożność niektórych dzikich ludów, których wierzenia są rzeczywiście prymitywne i dzikie. Ich pobożność nieraz wznosi się tak wysoko pod niebiosa, że niejeden chrześcijanin powinien schylić przed nimi głowę. Nie mówię przed wierzeniami, ale przed tymi ludźmi wiary (gdyż są doskonali w spełnianiu obowiązku).

Przygotowanie do jedności

Przygotowujcie się:

— przebaczając sobie wzajemnie,

— usilnie starając się kochać tych, którzy szkodzą wam,

— łagodząc spory,

— dążąc do pojednania się z tymi, którzy was znać nie chcą,

— działając przeciw wam samym, przeciw waszym pożądaniom,

— próbując przyjaźni z tymi wszystkimi, którzy są od was jak najdalsi,

— próbując nawiązywać więź przyjaźni ponad wszystkimi różnicami,

a Ja wam w tym pomogę na pewno.

Słowo Boże dane przez Annę, Boże wychowanie, cz. 2: 20 XI 1987 r.