Mamy
nie wdawać się w rozmowę z wrogiem duszy (z szatanem), ale to nie
oznacza, aby nie wdawać się w rozmowę w ogóle z kimś obcym,
takim jak na przykład człowiek innego wyznania. Obcy ludzie także
mają swój święty cel – pewne dobro, do którego zmierzają.
Naszym zadaniem jest przekonać się, co wspólnego mamy ze sobą,
aby pomóc sobie wzajemnie na drodze do Dobra. Dlatego dialog
międzyreligijny jest sprawą nie bez znaczenia.
Nie ma wątpliwości, że wszyscy potrzebujemy pomocy. Dlatego nawołuje Apostoł: „Jeden drugiego brzemiona noście” (Ga 6,2). Sam Jezus – Bóg – przechodząc przez ziemię, korzystał z pomocy ludzi. Przyznać musimy, że „bardzo jesteśmy słabi” (Ps 79(78),8). Czy może w swej pysze chcielibyśmy być wyżsi od Boga, samowystarczalni, niezależni, ponad-przeciętni?
OdpowiedzUsuń