Jedno brzmienie

W waszej jednomyślności i współgrającej miłości brzmi Jezus Chrystus. Utwórzcie więc, ludzie, chór, abyście będąc współgrającymi w jednomyślności, odbierając barwę Bożą w jedności, śpiewali Ojcu jednym głosem przez Jezusa Chrystusa, ażeby przez wasze czyny usłyszał was i rozpoznał, że jesteście członkami Jego Syna. Pożyteczne więc, abyście byli w nienaruszonej jedności, tak abyście zawsze towarzyszyli Bogu.

Św. Ignacy Antiocheński, „Προς Εφεσιους Ιγνατιος” IV (Do Efezjan Ignacy) w Patres Apostolici vol. I (wyd. Franciscus Xaverius Funk), Tybinga 1901, s. 216. Przekład własny z języka greckiego.

Względne prawdy

Prawda jest jedna,

ale różne jej odblaski.

Każdy ma prawdę w pewnym sensie,

ale nie każdy w zupełności.

Dialog międzyreligijny

Mamy nie wdawać się w rozmowę z wrogiem duszy (z szatanem), ale to nie oznacza, aby nie wdawać się w rozmowę w ogóle z kimś obcym, takim jak na przykład człowiek innego wyznania. Obcy ludzie także mają swój święty cel – pewne dobro, do którego zmierzają. Naszym zadaniem jest przekonać się, co wspólnego mamy ze sobą, aby pomóc sobie wzajemnie na drodze do Dobra. Dlatego dialog międzyreligijny jest sprawą nie bez znaczenia.

Człowiek ponad myślami

Człowiek przerasta filozofię i wszelkie sposoby myślenia. Zatem mimo że różne filozofie pozostają ze sobą w sprzeczności na płaszczyźnie myślowej i językowej, to w człowieku mogą być pogodzone. Bo człowiek jest skarbnicą zdolną połączyć w sobie wszystkie możliwe sprzeczności. Człowiek to droga do jedności. Zobacz, jak dziwnym sposobem łączy on w sobie Boga i szatana, niebo i piekło. Żadna filozofia, żadne myślenie, nie może tego opisać, określić, uzasadnić, bo wykracza to zupełnie poza zdolności umysłu. Miłość wyjaśnia tę tajemnicę, umysł może tu zaledwie zamilknąć i spocząć.